Author: Kapilraje Nangare

“एक क्षितिज” या नावाने आपले स्वत:ची एक आगळी वेगळी ओळख करून देणारा हे कपिलराज रमेशकुमार नांगरे. अभियांत्रिकीचे शिक्षण घेत असलेल्या यांचे कुटुंब तसे बघायला गेले तर सर्वसामान्य, मध्यमवर्गीय विचारांशी तारतम्यता बाळगून राहणारे. पण जगणं शिकले ते आईने त्याच्यासाठी घेतलेल्या मेहनतीतून. मग त्यानंतर प्रत्येक बारीक सारिक गोष्टीकडे त्यांचा बघण्याचा दृष्टीकोण बदलला. समाज, शिक्षण, नाती, मैत्री, राजकारण यांबाबतीत अनेक प्रश्नचिन्ह मनात असल्या कारणाने त्या प्रश्नांचा दूरगामी विचारसरणीच्या लोकांकडून उत्तरे घेण्याचा त्यांचा प्रयत्न अजूनही चालूच आहे पण ती शोधत असताना डोक्यात जे विचारांचं द्वंद्व निर्माण होत गेले अन त्यातून जे निष्कर्ष बांधले गेले त्यातूनच “एक क्षितिज” ची मुहुर्तमेढ रोवली गेली. मग विविध वर्तमान पत्रातून तसेच लेखन स्पर्धेतून ही विचारांची शृंखला विस्तारतच जात आहे. पण आज एकत्रितपणे पाहताना अस लक्षात येते की, अजाणतेपणी या सर्वांतून त्यांच्याकडून साहित्याचा एक सामग्र धांडोळा घेतला गेला आहे. शब्दांच्या माध्यमातून अर्थछटांच भान राखून विविध भावविश्वान्ना स्पर्श करण्याचा ते प्रयत्न करत आहेत. या सर्व गोष्टींची सुरवात आणि शेवट तरुणाईच्या विविध्यपूर्ण राहणीमान, विचारसरणी, जगण्यातली लय, वागण्यातली लकब आणि भ्रमनिरासाची अखंडित मालिका या सगळ्यांशी होताना आढळला. म्हणूनच विसकटलेल्या, पळून गेलेल्या तरुणाईच्या डोळ्यातून पाहताना “एक क्षितिज” च्या माध्यमातून माणसाची मूल्यधिष्टीत प्रकृती, वृत्ती, कृती निश्चित करण्याचा प्रयत्न “कपिलराज नांगरे” करत आहेत.
लेख

एक नवीन क्षितीजमय सुरुवात

बालपण,तरुणपण,वार्धक्य या बिनचाकाच्या पण तितक्याच वेगवान गाडीमधला प्रवास म्हणजे “संपूर्ण आयुष्य”....! ही आयुष्याची गाडी आपल्यासोबत अनेक भावनांच्या प्रवाशी लोकांना आपल्यासोबत घेऊन प्रवास करत असते. रखरखत ऊन असो…

लेख

विश्वास

आपण अनोळखीच एकमेकाला तसे… पण आपण लोकांना भेटतो.. संवाद साधला जातो.. कधी हास्याचे फवारे उडले जातात.. तर कधी नकळत दु:खाचे ताशेरे छेडले जातात.. एका क्षणाला…

कविता

काय देवा बघतोयस ना…..?

काय देवा बघतोयस ना.....? अरे, दगडाला देवपण देणारा, देव विकून पैसे घेतो आणि खोऱ्यानं लोकांना बुडवणारा दांडगा मानव त्याच देवाला पैसे दान करतो. इथे…

कविता

“स्वप्न”

"स्वप्न" "स्वप्न" चांगलं म्हणलं तर गोड आठवण "स्वप्न" वाईट म्हणलं तर वेळ बरोबर नव्हती "स्वप्न" येणं आणि ते बघणं आपल्या हातात मुळीच नाही पण…

लेख

माणसांच्या गर्दीत माणुस शोधतो मी

“घेता किती घेशील दो कराने ?” अशा नकारात्मक भूमिकेच्या वाक्याचा वारंवार उच्चार करण्याची “कुसंधी” आज मानवावर येऊन ठेपली आहे. कारणही तसंच आशयास्पद, लाजिरवाण आहे. “माणूस नावाने संबोधल्या जाणार्‍या शरीरांची…

लेख

एक नवीन क्षितीजमय सुरुवात

बालपण,तरुणपण,वार्धक्य या बिनचाकाच्या पण तितक्याच वेगवान गाडीमधला प्रवास म्हणजे “संपूर्ण आयुष्य”....! ही आयुष्याची गाडी आपल्यासोबत अनेक भावनांच्या प्रवाशी लोकांना आपल्यासोबत घेऊन प्रवास करत असते. रखरखत ऊन असो…